Μια εργασία των παιδιών της Ε΄ Τάξης του Γ΄ Δημοτικού Σχολείου Φιλιατρών στα πλαίσια

της

Σχολική χρονιά 2002-2003

Υπεύθυνος εκπαιδευτικός: Γιάννης Αλεξανδρόπουλος

Αποφασίσαμε φέτος να κάνουμε μια εργασία για τα παιχνίδια. Τα παιχνίδια, όπως όλοι ξέρουμε, μας χαρίζουν ζωντάνια και γι’ αυτό μας αρέσει να παίζουμε.

Παίζουμε , διασκεδάζουμε και μαθαίνουμε ταυτόχρονα.

ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1.Ειρηλένα Χρονοπούλου, Χαράλαμπος Αλευράς, Μαριάννα Κώτσου, Πέτρος Καλογερόπουλός.

2. Κωνσταντίνα Κανελλοπούλου, Λάμπρος Καλογερόπουλος, Εβίτα Αθανασοπούλου, Ηλίας Τσαφαράς, Ιωάννα Γεωργακά.

3.Κωνσταντίνος Παγάνης, Μαρία Γιάννη, Αλέξανδρος Πιτταράς, Μάριος Μπάιμπος, Κυριάκος Γεωργακόπουλος

Την εργασία αυτή την κάνουμε για να μάθουμε πιο πολλά για τα παιχνίδια, να μάθουμε πώς παίζανε οι γονείς μας και οι παππούδες μας, να κατασκευάσουμε παιχνίδια, να τα δείξουμε σε άλλους και να συνεργαστούμε με άλλα παιδιά

1. Να διασκεδάζουμε παίζοντας ομαδικά παιχνίδια
2. Να μάθουμε πως παίζουν τα παιδιά σ’ όλο τον κόσμο
3. Να μάθουμε να εφαρμόζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού.

· Έρευνα για τα παλιά παιχνίδια

· Παιχνίδια που παίζονται σε άλλες χώρες

· Παιχνίδια στο Ίντερνετ

· Παιχνίδια που παίζουμε στο σχολείο

· Παίζουμε τα παλιά παιχνίδια

· Πρόσκληση άλλων παιδιών –Διαγωνισμός

· Επικοινωνία με άλλα σχολεία , μέσα από το Ίντερνετ

· Συνεργασία με το ΚΑΠΗ και το ΚΑΦΚΑ

· Έκδοση λευκώματος

Αρχίσαμε την εργασία μας θέλοντας να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παλιά χρόνια και αρχίσαμε να ρωτάμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας για να μας πουν λεπτομέρειες και πληροφορίες για το πώς παίζονται και για το πώς τα έφτιαχναν. Στη συνέχεια αρχίσαμε να φέρνουμε παιχνίδια και να γράφουμε τους κανόνες των παιχνιδιών αυτών.

Το κότσι είναι ένα πολύ παλιό παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στα πολύ παλιά χρόνια. Εμένα αυτό το παιχνίδι μου το έχει μάθει ο παππούς μου. Το κότσι το παίρνουμε ή από πρόβατο, ή από αρνάκι ή από βόδι ή από άλλα τετράποδα ζώα. Κάθε ένα μέρος όταν το ρίχνουμε κάτω έχει και τη σημασία του.

'Οταν το ρίξω κάτω από ψηλά και μένει όρθιο, λέμε ...."μπέης". Τότε παίρνουμε ένα βαθμό. Όταν πέσει πλαγιαστό λέμε ...." Σαμάρι" και δεν κερδίζουμε τίποτα. Αν φανεί η τρύπα λέμε ...."Τρύυυπα!!!" και δίνουμε ένα ελάχιστο χτύπημα στο χέρι του άλλου συμπαίχτη μας. Το σπουδαίο είναι να σταθεί όρθιο. Τότε φωνάζουμε ...."Σούζος" και κερδίζουμε 4 βαθμούς.Όποιος πάρει τους περισσότερους βαθμούς, είναι ο κερδισμένος και κερδίζει ό,τι έχουμε κανονίσει από την αρχή.(καραμέλες κλπ)

Έχω παίξει πολλές φορές με τα αδέρφια μου το παιχνίδι αυτό και μου αρέσει πολύ.

Είναι ένα παιχνίδι παλιό που το έπαιζε ο πατέρας μου όταν ήταν μικρός. Έπαιρνε ένα ξύλο ελιάς και με το τσεκούρι το έκοβε για να γίνει μυτερό στις δυο άκρες σαν ένα μολύβι.

Αυτό το παιχνίδι έχει πολλούς τρόπους για να παιχτεί. Ένας από αυτούς είναι το… «αλώνι». Φτιάχνεις ένα μεγάλο κύκλο σαν αλώνι και μέσα δυο ακόμα μικρότερους και προσπαθείς να στείλεις την Ντάλια στο μικρότερο κύκλο χτυπώντας το μικρό ξύλο (την ντάλια) με το μεγάλο ξύλο(το νταλιόξυλο)

Όποιος το κατορθώσει θα είναι νικητής.

Ένα από τα παιχνίδια που έπαιζαν παλιά, και που παίζεται μέχρι σήμερα είναι τα μήλα.

Πρέπει να έχουμε μια μπάλα. Χωρίζουμε δυο παιδιά για να βγουν έξω. Με μια κιμωλία κάνουμε ένα μεγάλο ορθογώνιο και βγάζουμε απ’ έξω τα δυο παιδιά.

Την μπάλα την παίρνουν αυτοί που είναι έξω και οι οποίοι προσπαθούν να χτυπήσουν τα παιδιά για να τα βγάλουν έξω. Γι’ αυτό τα παιδιά προσπαθούν στην αρχή να πιάσουν την μπάλα ώστε να κερδίσουν «ζωές». Αν η μπάλα χτυπήσει κάποιον και δεν έχει άλλες ζωές, βγαίνει από το παιχνίδι. Ένας που έχει πολλές ζωές μπορεί να δώσει και καμία σε κάποιον που είναι απ’ έξω για να συνεχίσει το παιχνίδι.

Τον τελευταίο που θα μείνει θα πρέπει να τον χτυπήσουν με τις δέκα φορές που θα του ρίξουν διαφορετικά είναι ο νικητής.

Η χειροποίητη κούκλα που έφτιαξε η γιαγιά μου χρειάζεται τα παρακάτω υλικά.

Δυο καλαμάκια

Λίγο βαμβάκι

Ένα μεγάλο πανί

Παίρνεις τα δυο καλάμια και τα ντύνεις με λίγο πανί, μετά τα ενώνεις, κάνεις δυο τρύπες στα πλάγια του πανιού και μια τρύπα στην κορφή για να περάσουν τα χέρια και το κεφάλι. Κόβεις ένα φαρδύ πανάκι και βάζοντας λίγο βαμβάκι το τυλίγω με το πανί και γίνεται κεφάλι. Το βάζω στο όρθιο καλάμι και με το στυλό μου ζωγραφίζω μάτια μύτη, στόμα.

Η κούκλα μας είναι έτοιμη για παιχνίδι

Αυτό το παιχνίδι παίζεται με πολλά παιδιά. Φτιάχνουν έναν κύκλο. Ένας μένει στην μέση και κάνει την γάλισσα. Τα άλλα παιδιά γυρίζουν γύρω γύρω και λένε: « Παίζουμε τη γάλισσα μαζί με τα γαλόπουλα, γλου, γλου, γλου»

Η γάλισσα λέει: «Δείξτε μου τη γλώσσα σας»

Τα παιδιά της δείχνουν τη γλώσσα τους.

Όταν πει «σκουλίκι» συνεχίζουν και γυρνάνε, όταν η γάλισσα πει «βαμβάκι» εκείνα κάθονται κάτω.

Ο τελευταίος που θα καθίσει χάνει, ενώ αυτός που θα μείνει τελευταίος κερδίζει και κάνει τη γάλισσα.

Παλιά όπως ξέρουμε έπαιζαν πολλά παιχνίδια. Μερικά τα παίζουμε και τώρα κι έτσι μαθαίνουμε το πώς έπαιζαν οι γονείς μας. Ένα απ’ αυτά είναι και η «περιουσία»

Με ένα ξύλο φτιάχνουμε έναν κύκλο και τον χωρίζουμε σε όσα μέρη είναι και οι παίχτες. Ο πρώτος που θα πάρει το ξύλο θα το πετάξει σε ένα κομμάτι ενός άλλου παιδιού. Εκείνος πρέπει να σηκώσει το ξύλο και να πει τρεις φορές: «Ένα, δύο, τρία, στοπ». Τότε όλοι τρέχουν όσο γρήγορα μπορούν και σταματούν όταν ακούσουν το «στοπ». Αυτός που έχει το ξύλο κάνει τρία βήματα για να έρθει πιο κοντά στον άλλον. Εάν τον πετύχει με το ξύλο θα του πάρει ένα μέρος από την περιουσία του. Εάν όμως δεν τον πετύχει του παίρνει ο άλλος λίγη από την περιουσία του.

Νικητής είναι αυτός που θα έχει στο τέλος την περισσότερη περιουσία.

Τα παιδιά φτιάχνοντας έναν κύκλο λένε: «Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό, έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω. Παπούτσια δε μου πήρε να πάω στο χορό κι αν δεν μου τα πάρει δε θα την αγαπώ»

Ένας που γυρνάει γύρω από τα παιδιά, όταν τελειώσει το τραγούδι, αφήνει σε ένα παιδί ένα ξύλο. Εκείνο το παιδί τον κυνηγάει και αν τον πιάσει του λέει πως θα πρέπει να συνεχίσει να γυρνάει γύρω από τα παιδιά , ενώ αυτά θα λένε το τραγουδάκι. Αν δεν τον πιάσει θα αλλάξουν ρόλους.

βρήκαμε ένα πολύ ωραίο βιβλίο που περιείχε παιχνίδια από όλο τον κόσμο. Από εκεί μάθαμε να παίζουμε διάφορα παιχνίδια . Δυο από αυτά παίζονται από παιδιά στις Φιλιππίνες. Πρόκειται για το «Γόρδιο Δεσμό» και για το « Πες έναν αριθμό»

Ένα άλλο παιχνίδι από τις Φιλιππίνες είναι και το Αυτό παίζεται ως εξής:

Τα παιδιά χωρίζονται σε τρεις ή τέσσερις ισομελείς ομάδες. Ένας κάνει το κριτή και είναι αυτός που θα πει τυχαίους αριθμούς (μέχρι το 20).

Οι παίχτες κάθε ομάδας προσπαθούν ώστε ο αριθμός των χεριών, των ποδιών και των κεφαλιών που ακουμπούν στο έδαφος να ταιριάζει με αυτόν που τους είπε ο κριτής. Η ομάδα αυτή που σχηματίζει πρώτη τον αριθμό παίρνει έναν βαθμό. Κερδίζει αυτή που θα σημειώσει τους πέντε πρώτους πόντους.

Σημειώσεις

• Με αυτά τα παιχνίδια η τάξη μας συμμετείχε στη γιορτή του σχολείου στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
• (12/6/2003)

• Η εργασία αυτή θα ολοκληρωθεί στην επόμενη τάξη, μιας και πολλές δραστηριότητες δεν έγιναν λόγω έλλειψης αρκετού χρόνου